De Similan Eilanden dag 2

Zoals gepland was ik vroeg uit de veren, wekkertje gezet, was niet nodig, had nauwelijks een oog dichtgedaan ,..het zou plm 06.15 uur licht worden, de tijd om op het strand te zijn en de zonsopkomst mee te maken,..1  verliefd stelletje dacht er net zo over, voor de rest was het overdag zo drukke strand verlaten, Ik wachte af op de dingen die komen gaan, en keuvelde het strand af, he er waaiden witte pluisjes over het strand, van die paardebloemachtige dingen,....welnee joh bij nadere inspectie waren het hele kleine witte krabbetjes, die vliegensvlug van me wegschoten, kon ze zelfs niet op de plaat krijgen, kwam later een grotere zwarte krab tegen en die leek verdoofd, nadat ie te maken had gehad met  het flitslicht uit  me camera, kon die er dus later goed opzetten.De zon kwam langzaam opzetten, maar verschool zich nog achter een heuvelrug, dit is een tijd om de mooiste foto's te maken, dit licht heeft iets magisch, rood,paars, warme kleuren,na een half uur neemt het effect snel af en is weg, De koperen ploert, had nog niet zijn gezicht  laten zien, maar toverde het strand om in een gouden oase, zie foto's...binnen 5 minuten was ook dit effect weg, heb prachtige foto's op me spiegelreflex, maar me mobiel legde ook vast wat ik bedoel, met goud in de mond en een zonsopkomst,....de lichten op het moederschip The Sea Star, waren intussen ook al aan, we werden om 8 uur opgepikt van het strand met het rubberen bootje, ditmaal had ik me camera's bij me, de onderwatercamera nog uitgeprobeerd, maar die was echt kapot, zout vreet zich een weg....Op de boot aangekomen stond een heerlijk ontbijt geserveerd, met geroosterd brood, lekker gebraden worstjes etc,etc, maar ook de broodnodige bananen, waarom zijn die zo belangrijk, wel ze voorzien je snel van de broodnodige energie, maar belangrijker Kalium,zit je daarmee laag in je bloedgehalte dan krijg je spierkrampen,had dit geintje al eens meegemaakt tijdens de snorkelcursus, geen pretje,Na het ontbijt had de Seastar al weer koers gezet naar onze volgende bestemming eiland nr zoveel alweer,de snorkelinstructeur zei, Go,GO,GO, follow me,Hij was de enige die met mij in het Engels communiceerde over de planning van vandaag, de rest ging via een megafoon in het Chinees,Nu hees ik me ook in een oranje reddingsvest, je hebt dan veel meer drijfvermogen en je bent makkelijk herkenbaar.De Livelijn werd weer te water gelaten voor de spartelchinezen, en de snorkelinstructeur zei, lets GO, daar gingen we weer, hij was bewapend met een goede onderwatercamera, nou wat een feest opnieuw onder water, en wat een disco qua kleuren opnieuw, Turtle,Turtle, Turtle, werd geroepen, Jawel uiteindelijk alsnog een pracht beest met een schild van plm 1 meter,roodbruin van kleur, de elegantie waarmee een zeeschildpad zwemt is prachtig, de blik in zijn ogen is rustig en keek van links naar rechts, de groep was ondertussen aardig uitgedund, we waren nog met 4, ik dacht dat beest moet toch een keer lucht gaan happen, maar nee, mevrouw dook naar beneden om lekker te gaan eten,..de snorkel instructer, dook hem achterna op plm 6 meter diepte, plante de camera in de schilpad zijn gezicht en klikte wat foto's.Toen kwam de schilpad weer omhoog en begon te zwemmen, ik zwom mee, in hetzelfde tempo, nu was de Pad plm 3 meter onder me en zwom in zijn tempo mee, het gevoel wat me toen greep zal ik niet snel vergeten, wat is dat gaaf, wordt er een beetje emotioneel van dit mee te maken, ik was in het onderwaterparadijs beland, de elegantie, de rust, haar of zijn blik,.. zwom plm honderd meter mee, zal dit moment nooit meer vergeten,Yes,Yes<Yes, terug op het moederschip wachte een heerlijke warme zoetwaterdouche op me, de foto's werden bekeken WOW!, De snorkelinstructeur, wist van mijn camera defect af...en bood aan een stel foto's voor me op mijn sd kaartje te zetten, gaaf, me dag kon al niet meer stuk,...kreeg ik alsnog die mooie herrinering mee naar  Zoetermeer....pfff Helemaal Happy! Tijdens de lunch tufte we alweer naar de volgende snorkel lokatie, hier zwom ik een muur in van blauwpaarse  vissen van plm 25 centimeter, ook ontzettend gaaf, ook hier het water kraakhelder en grifte alles in mijn geheugenkaart, ook weer een prachtige plek, hoe ondieper, hoe helderder, de zon als schijnwerper is perfect, zeker als je een stuk bodem uitzoekt waar alleen zand is, dan krijg je een reflectie,....het water lijkt van glas,..miste me camera, zeker toen een hele grote papagaaivis een spelletje met me ging spelen, ik maakte vaart en zom mee in zijn tempo, ging dit prachtbeest express op zijn zij zwemmen, alsof ie zeggen wilde, kijk eens naar me mooie kleurenpracht, had gewoon contact met dit prachtbeest. Kreeg de snorkeltechniek steeds beter onder de knie en mijn oversized flippers waren mijn buitenboordmotoren,Toch kan je in gedeelten terrecht komen met veel stroming, en dan moet je hard werken om niet al te ver af te drijven, los afdrijvende chinezen zat, er waren er al een stel hevig aan het zwaaien, of hadden een rots gevonden en waren erop geklauterd,...het rubber bootje kwam in actie en had het druk, de afgedrevenen op te pikken, drie maal een bootlading vol, Ik probeerde het op eigen kracht te redden, door eerst verder uit de kust te gaan zwemmen,  daar kreeg ik meer grip op de stroming en  op mijn positie en haalde zelfstandig  ten slotte de boot,....Het werd tijd om terug te varen naar het vleermuizen eiland, om uit te checken van de tent, de spullen bij elkaar te verzamelen, me avontuur zat erop,De foto's kreeg ik in me handen gedrukt, want op het vaste land was een laptop,..het resultaat kan ik thuis pas zien, daar me eoscamera geen mappen opent, spannend voor laters.Ondertussen hadden we het witte polsbandje al ingeleverd, alleen de paarse droeg ik nog, mijn lievelingskleur, tja die wilde ik als souvenier eigenlijk wel hebben, deed deze af en stopte die in me broekzak,( stelen mag eigenlijk niet)....toen sprak een russische touroperator me aan, Are You Andre van Ai Phuket Hostel, Yes,,wel meneer ik heb voor u een bruin polsbandje, u wordt overgeplaatst in een andere groep en boot die u straks naar het vaste land brengt is..., , om 14:00 uur is de pick up met  uw speedboot, Okee schoof het bruine polsbandje om en grinnekte van binnen, die paarse is in The Pocket.Stond als haantje de voorste in de rij toen onze spikspan nieuwe speedboot ons oppikte van het vleermuizen eiland,en liep naar voren,..Yes mooie plek, nu in de top van de boot, weg bij de lawaaierige motoren, deze had er drie van ieder 250 PK, en de boot was kleiner, ging dus nog harder,...De groep was leuk, meer Russen en andere lui, en zelfs een verdwaalde Chinees aan boord, wat een wereld zo, opnieuwe werden we voorzien van koude cola en water,cake en verse ananas, Over de verzorging door SeaStar alle lof, niks te klagen in de puntjes verzorgd, zelfs een schoonmaakdoekje om je handen even op te frissen, om maar een detail te noemen, Wel de gashendel ging open. het heet niet voor niks SPEEDboot, haalde voor de zekerheid me bril van me hoofd,maakte met moeite nog enkele foto's van de front en zocht dekking, door me te laten zakken  op me plekkie, er was ruimte zat, kon zelfs lekker languit in me blote bas, in de zon, je werd aardig door elkaar geschud,..minder goed voor je nieren, hahaha,....HEE, de boot minderde vaart???!, boog af naar een eiland en kreeg als instructie, lieve mensen u heeft 45 minuten de tijd hier te snorkelen, niet op het stranddje komen, geen schilpadden aaien..YES Gotver het feest was nog niet ten einde, pakte snel me spullen bijeen, en Hups daar gingen we weer de betoverende wereld tegenmoet, wat een bonus als je er niet op rekend, en ook daar kwam ik een schilpad tegen en ander gedierte, waaronder een vis met een lange dunne uitlopende neus als een potlood van wel 30 cm lang,..een soort Pinokkio, en echt teveel om op te noemen.Het snorkelen zat erop klommen weer aan boord, en voeren weg,...op weg naar een ander eiland,..hier was het vrij je keuze te maken, snorkelen,het strand op, of een beklimming te maken van een rotspartij waar je U tegen zegt, wel ik koos voor het laatste, ondanks mijn hoogte vrees, zie foto's..zie de poppetjes op de keien staan,,..de hoogste kei is apart, lijkt op een driehoek alsof die erop op zijn punt is opgezet,.Nou de Thaien nemen het niet zo nauw met de veiligheid, het pad ernaar toe, bestaat uit gammele plankenzooi, en nauwe doorgangen tussen rotspartijen, leek wel een spletoloog, gatver, is ook een claustro van me, het was er hartsikke druk, want zo'n 20 speedboten hadden mensen gedropt, maar ik klom gestaag verder,Nou toen ik bijna de top had bereikt, was ook me limiet opgebruikt, het werd een hachelijke zaak het volgende rotsblok te bereiken, een uitglijder zou dodelijk zijn, me hoofd zei, tot hier en niet verder, dit slaat nergens meer op, durfde nog met moeite een foto te maken, en hielp wat mensen door me hand uit te rijken die op de terug weg waren, ik stond tegen de rotswand gekleefd, en ging lamgzaam de afdaling in., pff gehaald maakte nog wat strand foto's. en de mooie rotsen aldaar, en de speedboot pikte ons op om echt huiswaarts te keren, nam me plekje weer in in de punt, lekker onderuit en dagdroomde weg van alle dingen die ik zoal gezien had en meegemaakt, wat was dit een onvergetelijk avontuur. De vaste wal bereiklt, stonden daar keurig me leren instappers, keurig schoongespoten mat water, het leer was verzadigd, trok ze aan, en ging richting uitcheckbalie, om te zien welke Minivan me thuis zou brengen,....foto,foto. werd er geroepen, alle bezoekers van Similan konden een schoteltje kopen met daarop een foto van jezelf, gaaf zo een aandenken,kreeg er een keurig standaardje bij, zocht me busje op stapte in, deed me natte schoenen uit WAT is dit..me voetzolen waren donkerbruin geworden, alsof ze in de Henna gedoopt waren HAHAHA, nu waren zelf me voetzolen bruin,...Na een vermoeinde terug rit, wachte me douche en me bedje, voelde me weer thuis, ik lag in bed, en voelde de boot nog heerlijk nadeinen, nog ff foto's checken, internet op, wat mailen.....daarna als een blok geslapen, ..dit nemen ze me nooit meer af, als dromen ...werkelijkheid gaan worden....SUPER!!!